Lehçetü'l Hakayık, Farsça bir deyim olup, gerçeklerin dili veya hakikatlerin dili anlamına gelmektedir. Tasavvuf edebiyatında sıklıkla kullanılan bu deyim, Allah'ın varlığını ve birliğini anlatan eserlerde özellikle yer almaktadır.
Lehçetü'l Hakayık'ın en önemli özelliği, dilin sınırlarını aşarak insanın varoluşu, evrenin yaratılışı ve yaratıcı ilahiyatın varlığına ilişkin derin felsefi düşünceleri dile getirmesidir. Eserlerinde, insanın varlığına ilişkin anlayış, ölüm ve ölümden sonrası, aşk ve sevgi, insanın yaratılışı ve varoluşsal sorgulamalar gibi konular ele alınır.
Lehçetü'l Hakayık, tasavvuf edebiyatının önemli temsilcilerinden Hz. Hacı Bektaş Veli, Mevlana Celaleddin-i Rumi, Yunus Emre ve Ahmet Yesevi gibi pek çok isim tarafından yazılmıştır. Bu eserler, hem Türk edebiyatında hem de İslam kültüründe önemli bir yere sahiptir.
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page